YÛSUF İLE ZÜLEYHÂ ZİŞTOVİLİ EL-HAC ES-SEYYİD SA’ÎD MEHMED EFENDİ

Eserin dil özelliklerinin, XIX. yüzyıl metni olmasına karşın Eski Anadolu ve son dönem Osmanlı Türkçesi imlâ hususiyetlerini birlikte barındırdığı görülmüştür. Çift imlâlı yazımlar, eklerin düzleşme-yuvarlaklaşma temayülünün iki şeklinin de görülmesi, XVI. yüzyılda sonlanmaya başlayan eklerin metinde kullanılması oldukça dikkat çekicidir. Aynı Türkçe kelimenin farklı yazımları, ekleşme sürecindeki farklılıklar sebebi ile metnin transkripsiyonu yapılırken metin

tamiri, düzeltmesi yoluna gidilmemiş, bu özelliklerin yazarın koruduğu veya henüz değiştiremediği dil özellikleri olduğu düşünülmüştür. Eklerde nazal n kullanılması gereken durumlarda bu kullanım yerine "nun” harfinin kullanıldığı örnekler bulunmasına karşılık sözcük kökünde yer alan "nazal  n”lerin ölçünlü imlâ ile korunmuş olması eserin imlâsı için dikkat çeken özellikler olarak değerlendirilmektedir. Çalışma; üç bölümden oluşmuş, ilk bölümde; muhteva, ikinci bölümde dil ve imla özellikleri, üçüncü bölümde transkripsiyonlu metin değerlendirilmiştir.