KUR’ÂN’IN BİLİME AYKIRILIĞI İDDİASI ve İLMÎ İ’CÂZ

Ateizm, Deizm ve Darwinizme hizmet eden birçok düşünce akımı Kur’an aleyhinde yayımlar yapmakta, onda çelişkilerin ve bilimsel hataların bulunduğu iddiasını savunmaktadır. Bu savların çoğu Kur’an’a bütüncül bakamamanın ve onu ön yargıya dayanarak okumanın, ideolojik şartlanmışlığın, Müslümanlara duyulan düşmanlığın, hayatlarına müdahale eden bir

kitabın olmasını istememenin getirdiği iddia ve tenkitlerdir. İddia sahiplerinin bazı görüşlerini irdeleyip düştükleri hataları ortaya koymak gerekmektedir. Böylelikle görülecek ki bilimselliğe aykırı diye düşünülen noktaların mantıklı bir izahı yapılabilmekte, onlar tarafından âyetin edebî yönü gözden kaçırılmakta ve üslubunun gereği unutulmaktadır. Bazen de âyetlerde maksadın ispatı için mesele insan gözüyle tasvir edilirken onun bilimsel bir bilgi verdiği düşünülmektedir. Zorlama yorumlarla da âyete farklı anlamlar yüklenmektedir. Eserimizde temel hedef, sözü edilen eleştirilerin yersizliğini ortaya koymaya çalışmaktır. Kur’ân ile bilim ilişkisine dair bakış açısını ortaya koymaya değer muasır bilginlerden biri Zağlûl en-Neccâr’dır. en-Neccâr’ın neredeyse eserlerinin tümü, Kur’ân’ın bilime hiçbir şekilde aykırı olmadığını, aksine insanı kainatın bilinmezlerini araştırmaya teşvik ettiğini, işaret yoluyla bugün varılan hakikatlerden bahsettiğini temellendirmeye yöneliktir. Kur’ân-bilim ilişkisine mutedil yaklaşımıyla öne çıkan en-Neccâr’ın bu bağlamda fikirlerini ortaya koymak mühimdir. Zira tefsir ilmine de vakıf birinin jeolog kimliğiyle bu alanda çalışmalarına bakmak faydalı olacaktır. Bu çalışmamızda bilim-Kur’ân ilişkisindeki yaklaşımına dair yer ayırdığımız kişilerden biri de selefî anlayış sahibi İbn ‘Useymîn’dir. Zira selefiler genelde bilime aykırı tavırlarının olduğu, sığ ve dar bakış açısıyla meseleleri irdelediklerine ilişkin bir yargı vardır. Bunun gerçek olup olmadığını, gerçekse ne oranda hayata yansıdığını İbn ‘Useymîn özelinde eserimizde ele aldık.