KAMU YÖNETİMİNDE ETİK KRİZ

Maddi dünyanın verili gerçekliğine değer ve anlam yükleme çabasının en saf anlatımlarından biri olarak etik, tarihin en eski çağlarından beri toplumsal ve siyasal yaşamın özneleri olarak insanların düşünce ve eylem dünyasını şekillendiren felsefi bir uğraş olagelmiştir. Etik tartışmaları genelde bireysel ve toplumsal bir olgu olarak kabul edilse de, Antik Çağdan günümüze siyasal ve kamusal süreçlerde etik ilke ve değerlerin sürekli gündemde kalması, etiğin siyasetle ve yönetsel süreçlerle yakından ilişkili olduğunu ortaya koyar. Etik, devlette veya kamu sektöründe geçen yüzyıldan günümüze uzanan yapılanma/dönüşüm süreçlerinin ya da meşruiyet krizi tartışmalarının en önemli temalarından birisini oluşturmanın yanında adil, demokratik, hesap verebilir ve tarafsız yönetim arayışımızın da temel referans kaynağını teşkil eder. Günümüz dünyasına egemen olan modern siyasal ve yönetsel pratikler, etiği daha çok ödev ahlakının yani deontolojik bakış açısının terimleriyle ele alma ve uygulama eğilimi içindedir. Etiğin normatif ruhunun yasallık, kodifikasyon ve standart terimlerinden bağımsız bir biçimde düşünmeye imkan vermeyen teknokratik bir bağlama oturtulmaya çalışılması, bu eğilimin en belirgin özelliklerinden biridir. Bu bağlamda modern kamu yönetiminde etik bir krize tanıklık etmekte olduğumuz tezi, bu kitabın temel savlarından birini oluşturmaktadır. Kitap boyunca okura sözü edilen bu krizin teknik ve felsefi nedenlerine ilişkin eleştirel bir kavrayış sunulmaya çalışılmış ve bu kapsamda özellikle etik kriz sorunsalı kamu yönetimi ve siyaset teorisindeki güncel yaklaşımlar ışığında tartışmaya açılmıştır.