İSLAM HUKUKUNDA TECDİD

İslam fıkhı, kaynakları itibariyle değişmez ve ilahidir, ancak anlaşılması, yorumlanması ve uygulanması beşeridir. Bu yönüyle İslam hukuku dinamik bir özelliğe sahip olduğu gibi zaman ve mekâna göre güncellenebilir. Bunun en güzel örneği İslam hukukunun yaklaşık bin dört yüz yıl İslam âleminin farklı bölgelerinde uygulanmasıdır. Bu bölgelerde yaşayan insanların örf ve âdetleri farklı olduğu halde sorunsuz bir şekilde uygulanmıştır. İslam hukuku, sınırlı kaynaklara dayanmasına rağmen, sınırsız meselelere çözüm üretebilecek bir kapasiteye sahiptir. Çünkü Kuran-ı Kerim ve hadisler genellikle hükümleri ilke düzeyinde ele alıp esnek bir şekilde farklı

durumlara uyarlanabilecek formda sunar. Kanuni boşluklar ve müteşabih (yorum gerektiren) kaynaklar da İslam hukukunun güncellenmesine izin verir. Son iki asırda, İslam hukuku yerine medeni hukukların tercih edilmesi ve İslam hukukunun modern sorunları çözmede yetersiz olduğu iddiaları bulunsa da, bu çalışma bu iddiaların yanlış olduğunu kanıtlamayı amaçlar. İslam hukukunun esnekliği ve güncellenebilirliği, her zaman ve mekânda uygulanabilir olduğunu gösterir. Tecdit, iki yönüyle ele alınabilir. Birincisi, günün şartlarına göre yeni hükümlerin verilmesini gerektiren şartların ortaya çıkmasıyla gerçekleşen bir tür yenilenmedir. İkincisi, zamanla bozulan dini inançlar ve ibadetlerin aslına döndürülmesi faaliyetidir. Bu çalışma, özellikle birinci tür tecdit üzerinde durulmuştur. Çünkü ikinci tür daha çok itikadi konularla ilgilidir.