İBRÂHİM HANÎF MENHECÜ’L-EDÎB FÎ ŞERHİ ENMÛZECÜ’L-LEBÎB

Müslümanlara yol gösterici olan iki temel kaynak vardır: Allah’ın emir ve yasaklarını insanlığa ileten Kur’an ve Peygamber efendimizin söylediği sözleri, yaptığı ya da sükūtla karşıladığı işleri karşılayan sünnet. Bu iki temel kaynak İslam ahlakıyla ahlaklanmamızı sağlar. 18. yüzyılda İbrâhim Hanîf adlı âlimin İmâm Süyûṭî’nin Enmûzecü’l-lebîb fî Ḫaṣâ’i ṣi’l-ḥabîb adlı siyer türündeki eserini Menhecü’l-edîb fî Şerḥi Enmûzecü’l-lebîb adıyla şerh etmesi ve bunu Latin harfleriyle Türkçeye aktarmamız da bu hakikate dayanmaktadır. Enmûzecü’l-lebîb fî Ḫaṣâ’i ṣi’l-ḥabîb siyer türünde yazılmış bir eserdir. Menhecü’l-edîb fî Şer ḥi Enmûzecü’l-lebîb’in Süleymaniye Kütüphanesi Aşir Efendi koleksiyonunda, İstanbul Üniversitesi Kütüphanesinde ve

Tire (İzmir) Necip Paşa Kütüphanesinde bulunan üç nüshâsı tespit edilmiş ve metin bu nüshalara göre transkript edilmiştir. Necip Paşa Kütüphanesinde bulunan nüshanın isminin kayıtlarda Mecmua-i Letaif olarak geçmesi bu nüshanın tespit edilememesine sebep olmuştur. Çalışmaya Mecmua-i Letaif ismiyle başlanmış, daha sonra ismi düzeltilmiştir. Süyûṭî’nin Enmûzeci’l-lebîb fî Ḫaṣâ’i ṣi’l-ḥabîb adlı eserindeki Arapça ifadeler Necip Paşa Kütüphanesi nüshasından aynen aktarılmıştır. Nüsha farklılıkları, Süyûṭî’nin eserinden alınan Arapça ifadelerin karşılığı ve âyet me’âlleri dipnotta verilmiştir.