İBN ABBÂS’IN GARÎBU’L-KUR’ÂN’A YAKLAŞIMI

Abdullah b. Abbâs’ın Garîbu’l-Kur’ân’a yaklaşımını inceleyen bu çalışma giriş, iki bölüm ve sonuçtan oluşmaktadır. Giriş bölümünde araştırmanın konusu, amacı, metodu ve kaynaklarına yer verilerek Abdullah b. Abbâs ve Garîbu’l-Kur’ân’a dair genel bir çerçeve çizilmiştir. Birinci bölümde İbn Abbâs’ın Kitâbu’l- Lugât Fi’l-Kur’ân, Mesâ’ilu Nâfi‘ b. el-Ezrak ve Sahîfetu Alî b. Ebî Talha adlı eserleri bağlamında Garîbu’l- Kur’ân’a yaklaşımı ele alınmıştır. İkinci bölümde İbn Abbâs’ın, Arap kelamındaki kullanımına tanık oluncaya kadar “bilmiyorum (lâ edrî, mâ edrî, lestü edrî)” ve “bilmiyordum (küntü lâ edrî, mâ küntü edrî, lem ekün edrî, lem edri)” dediği kelimeler bağlamında Garîbu’l- Kur’ân’a yaklaşımı ele alınmış; bu bağlamda sahabe ve tabiun uygulamalarına da yer verilmiştir. Çalışmada Kitâbu’l-Lugât Fi’l-Kur’ân’dan 332; Mesâ’ilu Nâfi‘ b. el- Ezrak’tan 52; Sahîfetu Alî b. Ebî Talha’dan 293 ve “küntü lâ edrî” ifadeleri bağlamında 13 olmak üzere İbn Abbâs’a isnad edilen yedi yüze yakın kelime incelenmiştir. Çalışmada İbn Abbâs’ın Kur’an’daki garip kelimelerin Arap kelamındaki kullanımını tespit edinceye kadar araştırmayı sürdürdüğü, tüm kaynakları değerlendirdiği ve sonraki Garîbu’l-Kur’an çalışmalarına kaynaklık ederek Kur’an’ın anlaşılmasında önemli bir rol üstlendiği örneklerle ortaya konulmuştur.