DİNİ SOSYAL BİR KURUM OLARAK AHİLİK

Ahiliğe giriş; şerbet içmek, şed veya peştamal kuşanmak ve şalvar giymekle gerçekleşmekteydi. Ahilik bünyesinde yer alan esnaf birlikleri ustalar, kalfalar ve çıraklardan oluşuyordu. Çıraklıktan itibaren birlik içinde yükselmek için mesleki ehliyet ve liyakat şarttı. Mesleği çok iyi öğrenmeden çırakların dükkan açmalarına izin verilmezdi. Esnaf ve dükkan sayılan, iş aletleri ve tezgahlar sınırlandırıldığı gibi mal üretimi de ihtiyaca göre yapılmaktaydı.  Ahiliğin esasları ahlaki ve ticari kaideleri fütüwetname adı verilen kitaplarda yazılı idi. Teşkilata girecek kimse öncelikle bu kitaplarda belirtilen dini ve ahlaki emirlere uymak zorunda idi. Fütüwetnamelere göre, teşkilat mensuplarında bulunması gereken vasıflar; vefa, doğruluk, emniyet, cömertlik, tevazu, ihvana nasihat, onları doğru yola sevk etme, affedici olma ve tövbe idi. Şarap içme, zina, yalan, gıybet, hile gibi davranışlar ise meslekten atılmayı gerektiren sebeplerdi.